Stil Leven: Mohanad

“‘Sometimes I feel like I'm fighting for a life, I haven't got time to live.’ Deze tekst draag ik bij me op mijn mobiele telefoon. Hij zegt veel over wie ik ben.

In Sudan was ik een man met een droom, ik wilde ingenieur worden. Maar thuis was geen geld om te studeren. In 2003 overleed mijn vader plotseling. Ik had een hele goede band met hem en mis hem nog steeds heel erg. Het was ook erg moeilijk omdat ik vanaf dat moment als oudste thuiswonende kind voor mijn jongere broers en zussen moest zorgen. En mijn moeder was op dat moment zwanger van mijn jongste broertje. We noemden hem Achmed, naar mijn vader.

Ondanks dat ik voor iedereen moest zorgen, kreeg ik de kans te gaan studeren. Van de universiteit mocht ik colleges volgen als ik in ruil daarvoor werk voor ze deed. Elke dag bracht ik medewerkers met een bus van en naar hun werk. Ik was zo gemotiveerd dat ik studieboeken las in mijn busje.

Ingenieur worden kon niet, want ik had alleen geld en tijd om een aantal certificaten te halen. Maar met die certificaten lukte het om een baan te krijgen als sales agent in de autotak van een groot internationaal bedrijf. Ik was samen met een andere jongen geselecteerd uit een groep van 50. Die andere jongen heette ook Achmed, dat maakt het extra speciaal voor mij. Het was niet mijn droombaan, maar ik was trots op mezelf. Mijn visitekaartje draag ik nog elke dag bij me.

Tijdens mijn werk leerde ik altijd aardig te zijn tegen iedereen. Ook als ik ruzie had gehad met mijn vriendin, was ik op mijn werk vrolijk. Anders kun je niks verkopen. Ook nu zie je niet aan mij dat ik problemen heb. Ik ben altijd aardig, tegen iedereen. Want mijn problemen zijn niet andermans problemen.

De plek waar ik nu slaap is tijdelijk. Waar ik daarna heen ga? Ik weet het niet. Dit leven is moeilijk voor mij. Ik heb mezelf nooit gezien als iemand die op straat leeft. Ik kon vluchten uit Sudan nadat ik door mijn martelverwondingen in het ziekenhuis terecht kwam en plotseling werd vrijgelaten. Maar daarna kwam een nieuwe hel. Het voelt alsof ik het leven leid van iemand die ik niet ben.”