Stil Leven: Isaac

“In Iran wist niemand de betekenis van mijn naam. Ik heet Isaac. Maar het is geen typische naam uit de Islam. Ik schaamde me er een beetje voor en wist zelf ook niet waarom ik zo heette. Vorig jaar hoorde ik tijdens een kerkdienst in Kanaleneiland pas voor het eerst het verhaal van Isaac. En weet je wat het betekent? Iemand aan het lachen maken en vrolijk zijn. Dat maakte mij zo gelukkig!

Het zijn die verhalen die ik verder wil vertellen. Ik wil mensen helpen daarmee. In Iran bijvoorbeeld weten weinig mensen iets van het Christelijke geloof. Het is te gevaarlijk daar je geloof in het openbaar te beoefenen. Elke vrijdag help ik nu mee de online kerkdienst te organiseren. Omdat ik veel van computers weet, beantwoord ik vragen van mensen die Farsi spreken en meer willen weten over Jezus. Ze vragen me bijvoorbeeld hoe ze moeten bidden. Moeilijke vragen die ik niet kan beantwoorden, vraag ik aan de voorganger van de dienst.

Ik vertel de verhalen nu verder op kleine schaal, maar als ik een verblijfsvergunning heb wil ik dit uitbreiden. In Iran had ik mijn eigen reclamebureau dus ik heb wat ervaring met verhalen vertellen. Maar ik wil wel meer studeren. Ik wil bijvoorbeeld leren hoe ik virtual reality kan maken. Dan ga ik verhalen uit de Bijbel in levensechte beelden creëren. Ik kan dan laten zien hoe Eva de appel van de boom plukte. Mensen zullen die verhalen beter begrijpen als ze het kunnen ervaren.

Als ik een eerste verhaal zou moeten kiezen om uit te beelden, dan kies ik het Evangelie van Johannes. Ik hou heel erg van dit verhaal. Johannes was eigenlijk best chagrijnig maar van binnen een lieve man. Jezus koos hem uit. En veranderde zijn leven. Het vertelt het verhaal van echte liefde. Te weinig mensen kennen de betekenis van echte liefde, het geheim van liefde. Dit bijbelverhaal leert mensen in hun hart kijken, op zoek naar liefde.

Het Evangelie van Johannes lijkt een beetje op mijn verhaal. Ik had mijn eigen bedrijf en mijn twee medewerkers werkten ook voor het regime. Op een gegeven moment hebben zij iets gedaan wat niet door de beugel kon. Ik ben toen bij de rechtbank geweest. Omdat mijn collega’s voor het regime werkte, kreeg ik de schuld en kwamen zij er zonder straf vanaf. Ik rolde toen van het ene probleem in het andere. Raakte mijn bedrijf kwijt en moest vluchten.

Toen ik in Nederland kwam, ontmoette ik vrienden uit België. Zij hielpen mij en door hen leerde ik Jezus kennen. Dat heeft mij geholpen. Het duurde even, ik geloofde niet meteen. Maar het geeft me nu hoop en liefde. Ik ben verdrietig soms omdat ik leef met mijn rugzak en niet weet waar ik morgen moet slapen. Ik heb geen geld. Maar van binnen ben ik blij.”